به نام سلام
شبی مهتابی است. از پنجره اتاق سراغ ماه را می گیرم. نورش را می بینم اما خودش را هنوز پیدا نکرده ام. چشمم را می گردانم. می بینمش. یک کره نورانی... وای که چقدر زیباست! این نور و روشنایی اش شگفت آور است و چشمم را نوازش میدهد. راستی... شنیده ام نور ماه، از نور خورشید است و مهتاب هر چه که دارد از آفتاب است. چیزی به ذهنم می رسد. دوباره به ماه خیره می شوم. این نور چیزی فراتر از یک بازتاب است. می توان تجلی نور را در ماه دید. تجلی ای از نور خورشید... با کمی دقت متوجه شدم که قرآن هم چیزی شبیه به این را بیان کرده است. جستجویش می کنم. می خوانم: " اقرا بسم ربک الذی خلق، خلق الانسان من علق" انگار که میان زمین و آسمان باشم! از چیزی که فهمیدم، شگفت زده شدم! ما انسان ها مثل ماه هستیم. به واسطه نیازهایمان به خدا، اسماء و صفاتش را هر روز و لحظه به لحظه دریافت می کنیم. همچون ماه ای که هر روز نور را هر لحظه از خورشید دریافت می کند. بستگی دارد چقدر خوب ببینیم و بشنویم و بفهمیم و در خود آن صفات را تجلی دهیم. مانند تجلی آفتاب در مهتاب... وقتی که اسم های خداوند را در زندگی جستجو کنیم و نشانه های خدا را در هر چیز ببینیم، به ما کمک می کند تا نیاز هایمان را درک کرده و زمینه ی رشد خود را فراهم سازیم. به این وسیله بیشتر به خداوند نزدیک و نزدیک تر می شویم. (آیات 1 و 2 و 19) 
| Design By : Pichak |
